Terug naar de beginpagina. Naar het overzicht in het kort.

De klassieke (Romeinse) schrijvers.

Het uitgangspunt van de studie van Albert Delahaye waren de klassieke bronnen ofwel Ad Fontes, terug naar de bronnen.

Op deze bladzijde geven we een overzicht van de belangrijkste bronnen die in zijn studie een belangrijke rol hebben gespeeld. Door op de link te klikken gaat U verder naar die bron en kunt U lezen wat de bepaalde bron of schrijver zelf vermeld. En daar zit wel eens een groot verschil in met wat de historici er later van gemaakt hebben. De voorbeelden spreken voor zich.
De visie van Albert Delahaye.
Niet wat de historici menen te weten moet uitgangspunt van de geschiedenis zijn, maar wat in de klassieke bronnen zelf geschreven staat.
En daarin staan andere zaken dan de historici ons proberen wijs te maken.
Daarbij bleek ook regelmatig dat de historici veel klassieke bronnen zelf nooit gelezen hebben of wat erger was, zelfs niet eens kenden. Men ging af op wat historici voor hen al hadden vastgesteld, ook al was dat onjuist. De discussies onder historici onderling geven dat al aan.

Eeuwenlang hebben Duitse en Nederlandse geschiedkundigen (tot aan het einde van de 19e eeuw waren dat geestelijken en rechtsgeleerden die wat Latijn kenden en een liefhebberij in geschiedenis hadden!) geprobeerd om allerlei interessants of roemrijks uit de algemene geschiedenis in de eigen streek te plaatsen. Helaas is in de 20ste eeuw bij de opkomst van de geschiedenis als wetenschap geen grote schoonmaak gehouden, maar is men op de oude opvattingen blijven voortborduren. Toch spraken veel historici en archeologen in het verleden ook al hun ernstig hun twijfel uit over veel van die traditioneel hier geplaatste geschiedenis. Zie hun bevindingen bij Twijfel, Ongelooflijk en Citaten.
Dat daaruit verwarring is voortgekomen is niet verbazingwekkend. Wel verbazingwekkend is dat die oude opvattingen in de 21ste eeuw door het merendeel van de geschiedkundigen en archeologen nog steeds vrijwel kritiekloos worden gehandhaafd, ook al zijn ze aantoonbaar onjuist. Hun loyaliteit tegenover voorgaande generaties is zó sterk, dat geen van hen ooit een overtuigende poging heeft ondernomen om zelfs maar een paar zwakke argumenten van Albert Delahaye te weerleggen.


Wat weten we nu feitelijk echt van die klassieke bronnen? Hieronder een overzicht:

Met Cartografische bronnen dient men zeer omzichtig om te gaan, zeker met de erg vertekende Peutingerkaart. Deze kan men net zo min als bewijs voor zijn opvattingen gebruiken als elke historische atlas. Centrale vraag is of de gegevens betrouwbaar zijn. Met de overeenstemming van gegevens in twee of meer bronnen neemt de betrouwbaar evenredig toe.
De Cartografen
*Peutinger kaart
*Ptolemeus
*Ravenna
*Itinerarium Antonini




Lees het boek "De Ware Kijk Op" en oordeel zelf!