Het leven wordt voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen.
Het oudste wat U bezit.
Hoeveel oude of antieke dingen heeft U in huis? Een oud kastje, een oud boek, een antieke vaas, zelfs iets museumwaardigs? Neen, niets van dit alles. Het oudste dat U bezit is Uw eigen naam, uw familienaam. De geslachtsnaam is bijna altijd het oudste familiebezit. Zeker een historisch onderzoek waard naar herkomst en betekenis voor nu.
Het is ook je naam die geschiedenis wordt. Zowel op foto's als in teksten in de burgerlijke stand, in eigen publicaties, op grafstenen en in de archieven. Veel van onze voorouders zijn voordat de fotografie bestond met hun persoonlijke handtekeningen bewaard gebleven. Met elke handtekening heb je een stukje van je voorgeschiedenis in handen. In de boeken 'Herten in 't Woud' zijn hiervan talrijke voorbeelden te vinden.
Wie zijn geschiedenis niet kent, heeft geen toekomst.
Als je vandaag wil begrijpen, moet je op zoek gaan naar gisteren.
Genealogie, ofwel het terugzoeken van je afkomst, bevordert het historisch besef en geeft ieder zijn of haar plek en betekenis in de geschiedenis. Wij zijn de nazaten van onze voorouders, het product van hun leven. Van hen heb je je genen, je karakter en je hele zijn geërfd. Wij leven en wonen in hun erfenis. Ken je hen, dan leer je ook jezelf kennen. Bij het terugzoeken van je roots geef je hen van wie je afstamt het respect dat ze verdienen en toon je daarmee hun dankbaarheid van je bestaan. Je geeft je voorouders het eeuwige leven, je maakt hen onsterfelijk zolang ze in onze herinnering blijven. Dat is ook de bedoeling van deze website: houd je voorouders in ere. Immers zonder hen had jij niet bestaan!
Iemands geboorte- of herkomstplaats laat toch meer sporen in hem achter, dan je op het eerste gezicht zou vermoeden.
De afstamming van elk mens gaat even ver terug en wel tot in de onbekende pré-historie. Dank zij geschreven bronnen (burgelijke stand, geboorte-, doop, huwelijksregisters) kunnen we onze voorouders op papier terug vinden. Pas in de laatste eeuw geven ook foto's een inkijk in hun bestaan. Op deze site zijn foto's te vinden die ruim 100 jaar en soms tot in de 19e eeuw teruggaan. Daarnaast zijn grafstenen en gebouwen vaak de enige tastbare overblijfselen van onze verre voorouders. Op deze site zijn er velen verzameld: gebouwen, woningen, landerijen en plaatsnamen blijven bestaan en herinneren ons aan hun bestaan en de wijze van hun leven.
De stamreeks van de familie Delahaye voert ons (tot heden) 18 generaties terug naar ca.1400, waar we gegevens aantreffen over onze voorvader Humblet de Wichampré, geboren ca. 1400, overleden in 1476. Hij was landbouwer op het goed La Haye te Julémont. Dit landgoed, La Haye, wordt de naamgever van de familie.
In de loop van de geschiedenis heeft de schrijfwijze van de familienaam de ambtenaren van de burgelijke stand voor de nodige problemen gesteld. Zeker in tijden dat de drager van de naam zelf nog analfabeet was en dus niet kon controleren of de naam juist geschreven werd. Er zijn al 178 verschillende schrijfwijzen bekend. Enkele voorbeelden: Delahaye, Delahaije, Delahay, Delahey, de la Haye, dela Haije, de La Haye, de Lahaye, La Haije, Delhay, Dellehaye, Delhez. Delle Haye, de Lahaie, la Haye, Lahey, Lahei enz, enz.
Het oudste archiefstuk waarin Humblet (Hubert) de Wichampré (Wichanpreit) vermeld wordt stamt uit 1460. Hierin is sprake van betaling van grondrente van 3 mud en 6 vat aan het klooster van de Geschoeide Karmelieten van Luik. De schenking van deze cijns was op 5 april 1453 voor het hof van La Chause-Dieu te Luik vastgesteld. In 1469 verschijnt Humblet voor het eerst onder de naam De La Haye, genoemd naar het goed La Haye in het land van Dalhem, waar hij pachter was.
Tot 1476 komt de naam van Humblet voor in het archief van de Karmelieten van Luik. Dan verdwijnt hij uit de administratie en komt de cijns op naam van zijn zoon Meeskin (Meiskinus) delle Haye te staan. Waarschijnlijk is Humblet in 1476 overleden. Het geboortejaar van Meeskin (1430) geeft een indicatie van het geboortejaar van Humblet rond het jaar 1400.
Stamreeks van Humblet De La Haye (delle Haye / Dellehaye *ca.1400), via Johannes Mathias Joseph Delahaye (*9 Apr 1880) en Emma Maria Josephina Beckers (*30 Mar 1881) tot Oliver Delahaye (*23 nov.2010).
Waren de Delahayes driftkoppen?
Uit verschillende archiefstukken zijn ook de belangrijkste karaktertrekken van de Delahayes op te maken. Ze bleken niet bepaald honkvast. Maar waren zij driftkoppen, zoals blijkt uit enkele processtukken? Uit die stukken blijkt wel dat zij ruzie niet uit de weg gingen. Zelfs heeft het ooit tot moord geleid door een Delahaye. Ook werd een lid van de familie Delahaye zelf vermoord. (zie o.a. Herten 3 en 4). Ook al deden deze voorvallen zich langer geleden voor, gelden die karaktertrekken nog voor hun nazaten?
Uit de processtukken komt vaak de ware reden van een ruzie naar voren. Daaruit blijkt nogal eens dat de Delahayes niet tegen onrecht en uitbuiting konden. Zij namen het steeds op voor de zwakkeren, waardoor nogal eens een ruzie ontstond, soms met die hiervoor genoemde fatale gevolgen. Maar ook meer vreedzame gebeurtenissen doen zich voor in de familiegeschiedenis. Zo nam Martinus La Haye in 1712 een zwangere vrouw in huis op, waarvan haar man op het slagveld gesneuveld was. Na de bevalling en het overlijden van het kind zorgde Martinus voor de doop van het kind, nog voor de komst van de pastoor, zodat het kind een Christelijke begrafenis kon krijgen.
Ook als pachter van een landgoed of boerderij kregen de Delahayes nogal eens onenigheid met hun pachtbaas, waarbij het vaak ging om uitbuiting of onrecht door de pachtbaas. Dan vertrokken ze vaak naar elders. Steeds slaagden ze erin om van hun (nieuwe) pachtgoed een goedlopend bedrijf te maken, wat wel blijkt uit de aankoop van persoonlijke bezittingen die ze verwerven met hun verdiensten. Veel Delahayes waren bezitters van soms meerdere landerijen, zowel in het Stamland (land van Hervé) als in Zuidelijk Limburg.
Niet tegen onrecht en uitbuiting kunnen en zich tegen onwaarheid verzetten, heeft zich zeker voortgezet in de volgende generaties Delahaye. De strijd tegen onrecht en onwaarheid zet zich heden nog steeds voort. We mogen hier zeker als voorbeeld de tegenwerking noemen die Albert Delahaye bij zijn studie kreeg van de gevestigde historici. Dat sterkte hem juist in de overtuiging dat hij onwaarheden aan het bestrijden was en gelijk had met zijn visie.
Document met meerdere families Delahaye, Delahaije, de Lahaye, Lahaije en Laheij (pdf-bestand van 6 pagina's over 2 kolommen).
Terug naar de index...